لوله‌کشی روکار
در سیستم لوله کشی روکار تمامی اتصالات باید از نوع پیچی باشد و به وسیله پیچ و مهره و بوشن و زانو و سه راه به یکدیگر متصل شود محکم کردن لوله ها باید به وسیله لوازمی انجام گیرد که موجب فرورفتگی یا زدگی آن نشود.
محل و فاصله بست های لوله های روکار به وسیله مهندس ناظر تاسیسات برق دقیقاً در کارگاه تعیین می شود، در نتیجه فاصله بست ها نباید از ۴۰ سانتی متر کمتر و از ۱۰۰ سانتی متر بیشتر باشد. بست ها باید به وسیله رول پلاک و پیچ به دیوار و سقف محکم شود. در مواردی که لوله روی سطح فلزی نصب می شود باید از پیچ های فولادی فلزی مخصوص استفاده شود و در صورتی که روی سطح چوب نصب شود باید پیچ های مخصوص چوب به کار رود. استفاده از میخ به منظور محکم کردن لوله ها، جعبه تقسیم ، چراغ ها و… مجاز نیست.
در لوله کشی روکار در صورتی که از لوله های فولادی یا گالوانیزه استفاده شود تمامی لوله ها، جعبه ها و سایر وسایل مربوط باید به صورت یک دست دست با رنگ ضد زنگ یا رنگ ثانویه پوشانده شود. نصب لوله های فولادی سیاه در مکان های مرطوب یا در خارج ساختمان ها (فضای باز) مجاز نیست و از لوله های گالوانیزه برقی استفاده می شود.
سیستم لوله کشی روکار در مکان های مرطوب داخل ساختمان ها باید به نحوی انجام شود که بین تمامی لوله ها، جعبه ها و سایر لوازم مربوط به آن و دیوار یا سطح اتکایی حداقل ۶ میلی متر فاصله وجود داشته باشد.
لوله های برق، در سقف کاذب نباید روی رابیتس نصب شود، بلکه این گونه لوله ها را باید به وسیله بست به سقف فیکس کرد. در صورتی که تمامی لوله های برق از کف اتاق ها عبور داده شود باید توسط ماهیچه سیمان پوشش داده شود.
