میزان سیالیت پلیمر، با سخاتار مولکولی زنجیره های پلیمری و شکل فضائی آنها، ارتباط مستقیم دارد. زنجیره های پلیمری که خطی هستند یا از شکل فضلیی منظمی برخوردارند، می توانند با نظم در کنار یکدیگر قرار گرفته و تشکیل کرستال دهند. پلی اتیلن و پلی پروپیلن، پلیمرهای هستند که در این دسته قرار می گیرند. زمانی که پلیمرهای کریستالی، تحت حرارت قرار می گیرند، ابم جرارت، زنجیرهای پلیمری را از ساختار آزاد نموده و امکان سیالیت زنجیرها را فراهم می آورد. پلیمرهایی که ساختار کریستالی ندارند مانند ABS، به راحتی در دمای پایین سیال می شوند، اما پلیمرهایی که ساختار کریستالی دارند، مانند پلی اتیلن و پلی پروپیلن، در دمای بالاتری در حدود 125 و 160 درجه ذوب می شوند و حالت سیالیت پیدا می کنند. 

ساختار زنجیره های PVC، کمی متفاوت است. همانطور که در شکل ذیل مشخص است، در زنجیر مولکولی PVC مولکول های کلر(Cl)، به صورت یک در میان، به زنجیر اصلی کربن-کربن متصل شده است و خاصیت قطبی به پلیمر می دهد. 

روان کنند ها