در حالت کلی استابلایزر PVC شامل دو نوع هستند:
- پایدارکنندههای حرارتی، برای محافظت پلیمر در حین فرآیند
- پایدارکنندههای امواع ماوراء بنفش (UV) برای محافظت پلمیرها در برابر تشعشعات بیش از اندازه خورشید.
استابلایزرها به پایداری حرارتی افزودنیهایی مانند CPE ، پارافین کلرینه شده، اصلاح کنندههای ضربه و … در حین فرآیند کمک میکند.
ویژگیهای استابلایزر ایدهآل
استابلایزر از نوع پایدارکنندههای حرارتی اغلب در PVC مورد استفاده قرار میگیرند. PVC در شرایط حرارت و تنش به واسطه تجزیه، کلریدریک اسید HCI آزاد میکند. در این شرایط اگر PVC بتواند در دمای فرآیند شکلدهی طاقت بیاورد، حداقل باید با یک استابلایزر از نوع پایدارکنندههای حرارتی مخلوط شود.
در حالت کلی استابلایزر ایدهآل باید دارای ویژگیهای زیر باشد:
- کاهش زردی ناشی از فرایند شدن PVC در محصول نهایی
- بهبود کیفیت سطح قطعات تولیدی
- افزایش خواص مکانیکی محصول تولیدی
- بازدارندگی اشتعال و فرونشاننده دود
- بهبود روانکنندگی در فرآیند
- افزایش راندامان تولیدی
- افزایش مقاومت حرارتی
- مقاومت نوری بالا
- فرآیندپذیری خوب
پایدارکنندههای حرارتی
همانطور که گفته شد این نواع از استابلایزرها در PVC مورد استفاده قرار میگیرند. PVC سخت که در دمای بیشتری فرآوری میشوند در مقایسه با PVC انعطافپذیر اهمیت پایدارکنندههای حرارتی بیشتر است.
یکی از ویژگیهای پایدارکنندههای حرارتی این است که از آزاد شدن بیش از حد HCI جلوگیری میکنند. زمانی که یک مولکول HCI از تجزیه PVC آزاد شود، آزاد شدن دیگر مولکولهای HCI نزدیک به آن تسهیل و باعث تجزیه سریع پلیمر میشود. پایدار کننده با اولین مولکول HCI از خود واکنش نشان میدهد و از آزاد شدن مولکولهای دیگر جلوگیری میکند.
اغلب پایدارکنندههای PVC بر مبنای کلسیم و سرب هستند.
پایدارکنندههای امواج ماوراء بنفش (UV)
با گذر زمان و نکاتی که در رابطه با زیست محیط به وجود آمدند، انواع جدیدی از این مواد به وجود آمد. پایدارکنندههای بر پایه باریم-روی و کلسیم-روی از جمله انواع پایدارکنندههایی هستند که در این بین به وجود آمدهاند. پایدارکنندههای UV اغلب برای پلیمرهایی مورد استفاده قرار میگیرند که به وسیله امواج UV قابل تجزیه میباشند.
یکی از ویژگیهای پایدارکنندههای امواج ماوراء بنفش این است که امواج ماوراء بنفش را به شدت جذب و از تخریب پلیمرها جلوگیری میکنند.