الف) اطلاعات پيش از طراحی
1 )پيش از طراحی بايد اطلاعات كافی از محوطه خارج از ساختمان و چگونگی اتصال لوله اصلی آب باران كه از ساختمان يا ملك خارج
ميشود به شبكه آب باران شهری، يا چاه جاذب درمحوطه خصوصي ساختمان (يا ملك) يا هر روش دفع ديگر بدست آيد.
2 )در صورتی كه دفع آب باران در خارج از ساختمان (يا ملك) باشد بايد لوله اصلی آب باران خروجی از ساختمان (یا ملك) با توجه به روش
دفع آب باران مشخص شود.
3 )مقدار حداكثر بارندگی ظرف يك ساعت در محل ساختمان براي دوره برگشت حداقل سی سال بايد از آمارهای رسمی بدست آيد.
ب) طراحی لوله كشی آب باران ساختمان بايد طبق روشهای مهندسي مورد تأئيد انجام شود.
1 )روش هاي مهندسي براي اندازه گذاري لوله ها و ديگر اجزاي لوله كشی بايد مورد تأیيد قرار گيرد.
پ( لوله كشی آب باران ساختمان شامل كفشوهای آب باران بام(يا سطوح ديگر باران گير ساختمان) لوله های قائم و لوله های اصلی افقی بايد
با رعايت اهداف زير طراحی شود :
1 )جريان آب باران در لوله ها بطور ثقلی صورت گيرد.
2 )لوله كشی بايد آب باران را سريع، آرام، بدون صدا، مزاحمت، نشت و آسيب رساندن به لوله ها و ديگر اجزای لوله كشی به سمت نقطه
خروج از ساختمان (يا ملك) هدايت كند. در كليه مسيرها و در جهت جريان آب باران نصب تبديل براي تقليل قطر مجاز نيست.
3 )به منظور تميز كردن و رفع گرفتگی احتمالی لوله ها و فيتينگ ها بايد دريچه هايی درمحل های مناسب و با دسترسی آسان در لوله كشی
آب باران پيش بينی شود.
4 )پيش بينی هاي لازم برای جلوگيری از هرگونه آسيب، خوردگی و فرسودگی لوله ها به عمل آيد.
5 )اگر لوله های پليمری روكار نصب شوند نبايد در معرض تابش مستقيم نور آفتاب باشند.
منبع: مبحث 16 مقررات ملی ساختمان